‘Het is bijna weekend. Nog even volhouden.’ Hoor ik mezelf zeggen. Wat had ik ook al weer afgesproken over rustig aan doen?
Die rare treinen vandaag, winterdienstregeling, maakten het niet beter, evenals het feit dat ik tegen half 6 thuis was en gesloopt op de bank plof. Het was dat ik belangrijke dingen te doen had op school, anders was ik met mijn verkoudheid thuisgebleven.

Morgen gaan we ons onderzoek presenteren aan de opdrachtgevers. Antibacteriële handgel in de aanslag en iedereen vrolijk handjes schudden.

Misschien moet ik even bedenken wat ik ga doen vanavond. Ik kan lekker gaan chillen en een boek lezen, of juist in bad gaan, maar probeer in elk geval iets te doen zodat ik morgen nog mijn opdrachten voor tekstschrijven af kan ronden. Die gaan helaas niet zo hard als ik wil. Ach ja.

Luister je wel eens naar watergeluidjes als je gespannen bent? Het is makkelijk om er rustig op te ademen, hoewel de spanning in je rug en nek blijft zitten. Ik mis vandaag even mijn sportmomentje, wat ik standaard op donderdag heb en, als ik tijd heb en/of dat ingepland heb, soms vaker in de week.

Eerder vandaag las ik een artikel over ‘succesvol en gelukkig zijn.’ De schrijver was van mening dat je daarvoor elke dag de beste versie van jezelf moest zijn en je dus op elk moment af moet vragen: ‘Wat zou de beste versie van mezelf doen?’ Het lijkt me erg vermoeiend en ook wel te kort doen aan jezelf, alsof je anders goed genoeg zou zijn?  Wat denk jij ervan?

Tot zover mijn (geklaag over de) dag, hoe was die van jou?

Liefs,
Ella