Toen mijn internationale medestudenten terug kwamen uit Parijs waren ze nogal gedesillusioneerd: ze vonden de stad grijs, grauw en het beeld van de stad vertekend.
Onlangs was ik er zelf, voor het eerst in een jaar of tien. Vieren dat ik een jaar samen ben met L. En een van de eerste dingen die we bedachten: we hoeven niet naar de Eiffeltoren. Vanaf de Seine konden we hem toch wel bewonderen. Maar ook omdat het een activiteit is die elke toerist lijkt te ondernemen.
Vet hipster
Als echte “hipsters” gingen wij dan ook opzoek naar musea waar we heen wilden. (Note: Parijs heeft sowieso veel toffe musea, dat lukt je niet in een dag. Of twee. Of drie…)
Enfin, als Europese studenten/jongeren kun je veel musea gratis in. En zo versleten wij onze eerste vier uur in Musee d’Orsay. Een oud stationsgebouw, ingericht op kunststroming, vol met de klassiekers uit onze middelbare-schooltijd. Veel geschoolde kunst ook. (En een balzaal, waar we even de Weense wals op moesten uitproberen.)
City Marketing
Ik vraag het me af, waarom we een stad mooi vinden. Of niet. Waarom verlies je je hart aan de ene stad, maar niet aan de andere? (Ik vond Parijs mooi, zou er terug komen om meer musea te bezoeken… maar zou er niet willen wonen. Denk ik.) Is de stad mooier als je alle mainstream activiteiten over zou slaan? Of is het, zoals de internationale studenten ondervonden, alleen een mooie stad als je er als toerist komt en alleen de highlights bekijkt? Zo hipster waren wij ook niet met onze museumtour, je kunt het museum op elke kaart terug vinden. Blijkbaar heeft Parijs haar city marketing ook een negatief effect: soms is het het enige wat we nog zien.
Want slotjes kopen voor op een brug, dat mag best wat moeite kosten. Die wil je niet direct naast de brug kopen. En een getekend portret wil je niet voor de vraagprijs. (Je betaalt toch wel boven de uiteindelijke waarde.) Een Eiffeltoren-sleutelhanger verkochten ze 20 jaar terug ook.
Parijs was ook mooi zonder het bezoeken van de Eiffeltoren. Iets etend in een soort Franse pub, tussen ‘the locals’, waar de eigenaar trots laat zien dat hij Engels kan. Maar stad van de liefde? Lichtstad?