Wanneer de zon weer onder is en jij
met de trein
naar huis  bent gegaan.
Het jouwe, niet de mijne, weet je
ik ook.

Graag zou ik nog enkele bemoedigende dingen in je hart
kerven, niet dat het er toe deed.
Was je weer terug, zoals de zon die even was gaan slapen,
zullen we niet praten, slechts lachen en schietspelletjes doen.
Met hen waren de lege woorden ook weg,
hoewel ik nog steeds niet zeggen kan wat ik daadwerkelijk zeggen wilde.
Jij won je spel, alweer. Ik zou het nooit meer spelen.
Nooit, dat is een minuut of tien.
Maar jij was weg en zei mij, datzelfde te moeten doen
maar dan mijn eigen trein.
Dan schrijf ik je, hier ben ik dan, zullen we nog
een potje spelen, nu win ik.
Maar de trein was leeg
en jij was naar huis.

Vergeet je niet de vis te voeren?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

CommentLuv badge

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.