Laat ik je voorbereiden, dit is geen pleidooi voor liefde, dat hoop ik niet tenminste. Maar ook geen verhaal tegen de liefde in. Eigenlijk is het een samengeraapt zooitje met gedachten in mijn hoofd, maar wellicht herken je de lijn en is het verhaal voor jou compleet genoeg. 😉

Trouwkoorts
Suzanne zei het laatst al, het lijkt alsof heel veel meiden van onze leeftijd (zeg 19-25) gaan trouwen. Dat herkende ik, de ene naar de andere vriendin verlooft zich en vroeg trouwen is norm. En dat niet alleen binnen christelijke kringen. Ook binnen het bloggerswereldje zie ik een draai: vroeg trouwen is best wel een ding en, gehypet of niet, ik krijg niet het idee dat mijn leeftijdsgenoten erop zitten te wachten om (pas?) te trouwen als ze 40 zijn.

Je hebt de SGP-campagne voor huwelijkstrouw (of, minder communicatieproof verwoord, tegen vreemdgaan) vast ook wel voorbij zien komen. De heer van der Staaij werd in eerste instantie weggezet als “Komt ‘ie weer hoor…” Maar inmiddels zie ik dat de campagne breed besproken wordt en bijval krijgt. Alles mag en alles kan, maar niet altijd ten koste van andere mensen, niet ten koste van je kinderen.

Mag ik concluderen dat liefde weer een hot issue is?
Misschien is het wel een reactie op die maatschappelijke trend waarin we niet alleen maar individualistischer worden, maar juist ook opzoek gaan naar onze authenticiteit. En er tegelijkertijd ook achter komen dat alleen ook maar zo alleen is. (Of, dat we er niet voor gemaakt zijn om alleen te zijn.)

Liefde is een keuze
Vroeg trouwen voelt voor mij lijnrecht tegenover het hoge scheidingspercentage wat ons land telt. Een totaal niet onderbouwt standpunt overigens.
Toch denk ik dat die vroeg trouwende stellen nog best wel eens gelijk kunnen hebben. Meer dan eens heb ik wel eens laten vallen dat ik denk dat liefde ook een keuze is. Omdat investeren een keuze is, waarin dat dan ook is.

En toch, dat eindeloze gewauwel over de ‘prins op het witte paard’, dat vind ik dan ook weer niets. Je bent allebei mens. Mens met verplichtingen, mens met verlangens en mens met doelen. Mens met relaties, mens met sterke kanten en mens met valkuilen. Dat betekent dat je elkaar moet leren kennen én moet leren samenwerken.

Verhuisliefde
Ik denk wel eens dat relaties, als proces, hetzelfde werken als verhuizen. Aan het begin is alles leuk. Nieuw huis, lekker klussen, nieuwe inrichting, veel enthousiasme en veel tijd en aandacht die er in gestopt wordt. Vervolgens probeer je je draai te vinden. En dan komt een periode waarin alles van daarvoor beter is dan de huidige situatie. Het nieuwe is er af en gewenning treedt op. (Dit vind ik, bij verhuizen in elk geval, de moeilijkste periode.) En op een gegeven moment is die draai er. Je leeft al meer dan een half jaar in zo’n huis en doet je ding. Soms klus je wat bij, soms niet. Soms ben je veel thuis en soms niet. Je leeft weer je leven en vergeet op den duur dat het zo’n proces was om hier te komen. En dat het verder gaat, dat je nog steeds in je huis investeert, daarin vind je genoeg evenwicht.

Lang leve de liefde? Dat is aan jou.